Brief aan kardinaal Eijk

Eminentie, geachte bisschop Eijk,

'Todos, todos, todos!' Het is hét parool van paus Franciscus sinds de wereldjongeren dagen in Lissabon vorig jaar. In de kerk is iedereen welkom, niemand is perfect, we leven allemaal van Gods genade. We proberen naar elkaar te luisteren en nemen daar ook de tijd voor. Zonder oordeel. Belangstellend naar wat in de ander leeft aan pijn, verlangen, ervaring. Alert op waar het waaien van de Geest te ontwaren is.

Dit parool en de inclusieve houding die eruit spreekt, lijken naar onze waarneming niet besteed aan u als kardinaal-aartsbisschop van Utrecht. In uw preek gisteren bij de opening van de landelijke dag van 'De Missionerende Parochie' zet u zich af tegen de hyper individualistische tijdgeest, zoals u die waarneemt, met als dieptepunt de door u zo genoemde 'LHBTI+ theorie'. Die 'vreemde ideeën' worden ons door 'de publieke opinie' opgedrongen, zegt u, en je mag er met je christelijke geloof nauwelijks tegenin gaan, want dan word je als christen voor 'wappie' uitgemaakt.

Doorgeschoten individualisme verdient zeker kritiek, aangezien het het samen-leven ondermijnt. Maar zoals u het zegt, is dat voor een groot aantal mensen - buiten en binnen de kerk - een klap in het gezicht en schaadt u daarmee zelf de verdraagzame samenleving. Volgens de Nederlandse wet is wat u zegt geen groepsbelediging (want u spreekt over een theorie, niet over mensen), maar feitelijk is het dat wel. Wat u de 'LHBTI+ theorie' noemt, gaat namelijk over concrete mensen en hun zoektocht om hun leven authentiek vorm te geven. Met uw schampere uithaal geeft u geen enkele blijk van inleving of belangstelling in deze mensen, nee u zet ze gewoon weg. Geen toonbeeld van communicatieve vaardigheid, en dat voor een herder van de kerk.

Ik schrijf u namens het WKHP. Wij zijn geen meewaaiers met de publieke opinie, wij zijn betrokken katholieke christenen. In de lijn van paus Franciscus en het synodale proces dat hij heeft geïnitieerd, bepleiten wij een warme, verwelkomende kerk waarbinnen wij elkaar als zoekende gelovigen serieus nemen. Kritische zelfreflectie hoort daarbij, maar dan zeker ook op hoe we elkaar respectvol bejegenen. Sowieso heeft een kerk waar binnen zoveel misbruik is gepleegd, daar een inhaalslag te maken! Religieus populisme - waarbij een bepaalde groep mensen belachelijk wordt gemaakt - hoort daar zeker niet bij.

De Geest waait waarheen die wil, binnen en buiten de kerk. Naar onze overtuiging is de Geest met name daar te bespeuren waar bevrijding en menswording plaatsvinden, twee centrale noties in ons geloof. Bevrijding bijvoorbeeld uit een onderdrukkende seksuele moraal. Menswording bijvoorbeeld tot leven naar de bij jou passende genderidentiteit. Inhoudelijk mogen we daarover van mening verschillen, maar laten we daar dan gesprek over voeren, waarbij de mensen die het betreft volwaardige gesprekspartners zijn. Alleen een kerk die ook intern mensenrechten respecteert, kan geloofwaardig missioneren.

Met vriendelijke groeten,

Frans Bossink - voorzitter van het WKHP